Fundacja Kocia Mama działa w oparciu o Statut. Wiadomo, każda organizacja musi spełniać ustalone administracyjnie wymagania, żeby forma i zakres jej pracy były przejrzyste, logiczne i właściwie pojmowane - jest to wymóg nałożony odgórnie, ale uważam, że każda forma działalności wolontariackiej mająca jako wsparcie możliwość realizacji swych celów poprzez zbiórkę 1% podatku, powinna być  bardzo rygorystycznie przestrzegana. KRS to nie tylko wpis w ewidencji, statut OPP to ogromne zaufanie jakie fundacja otrzymuje w prezencie od Rządu, a także od przeciętnego podatnika. Operując pieniędzmi społecznymi, nie możemy traktować ich jako danych nam w prezencie. Jest to wsparcie na inicjatywy, które są najważniejsze w naszej pracy na rzecz poprawy losu bezdomnych kotów, edukację dzieci, rozwój Fundacji.

 

Ale jest jeszcze jedna bardzo ważna kwestia dotycząca Fundacji: nasze kocie paciorki czyli kodeks moralny jaki obwiązuje w Kociej Mamie - tego pilnują wszystkie dziewczyny.

Nie wiem jak to się dzieje, że kocie przykazania stały się cenniejsze niźli wszelkie kodeksy i regulaminy.

Każda  nowa wolontariuszka jest solennie uprzedzana: od nas nie ma ucieczki, jesteśmy jak narkotyk, przenikamy do krwi głęboko. Szefowa jest dobra, wyrozumiała i ma dużo cierpliwości ale wpada w straszną złość w dwóch przypadkach: kiedy ktoś ją okłamie z premedytacją albo kiedy zmarnuje społeczne pieniądze. Wtedy kończą się wszelkie sympatie, nie ma ulgi dla nikogo. Nie ma żadnych wyjątków, droga jest zawsze jedna: kłamczucha musi z Fundacji odejść, a marnotrawca naprawić błąd. Jest to twarde rozwiązanie, ale jedyne słuszne, mając na uwadze tempo, rozmach i zasięg działania FKM. Rada Nadzorcza, Zarząd czy też Szefowa nie mają w nawale zajęć czasu na weryfikację morale wolontariuszek, tego punktu kodeksu kociego przestrzegamy najbardziej - musimy być pewne siebie nawzajem, być oparciem, monolitem. Inaczej staniemy się towarzystwem wzajemnej adoracji i skończymy jak inni w marazmie niemocy, nieefektywne, roszczeniowe, rozgoryczone, zawistne o cudzy sukces.

 

Kiedy witamy nową dziewczynę w grupie, wszystkie jak jeden mąż przekazują najważniejsze informacje: nie wahaj się przed zadawaniem pytań, mów czego nie wiesz, co Cię niepokoi. Jesteś nieśmiała? Zapomnij o tym! Przy Szefowej szybko się wyrobisz! Nie byłaś nigdy w Radiu? A w telewizji? Tu jest szybka szkoła życia, nie ma czasu na nieśmiałość, Szefowa biega jak opętana a my za nią! Mówisz, że się nudzisz? Niebawem będziesz narzekać na brak czasu, już coś Ci Szefowa wymyśli, przestaniesz uprawiać farmę na fejsie, zobaczysz, po miesiącu zaczniesz rozumieć co znaczy hasło: ktoś mi kradnie czas! Czy nam to przeszkadza? Wcale, my już nie umiemy inaczej! Kiedy Szefowa nie wymyśla zajęć, każda ogląda się nerwowo, pyta z niepokojem: a może stało się coś o czym nie wiemy?

 

Tu ciągle padają nowe pomysły, rodzą się akcje, kampanie. Kiedy Szefowa ma za dużo zmartwień, jedzie jakieś koty złapać na leczenie, albo planuje wyprawę po bezdomne na drugi koniec Polski. Taki ma pomysł na stres. Po co mamy się nudzić, mieć puste domy tymczasowe? Kiedy jesteśmy tak skuteczne, pomóżmy i innym, dobroć nie boli. Szybko zmienia się mentalność, światopogląd, ocena rzeczywistości. My jej nie zaklinamy na naszą modłę, my robimy swoje, a efekty przytłaczają niejedną zawistną osobę. Wszędzie nas pełno, znaczy ludzi Fundacji, bo jesteśmy kreatywne, ale z nami się wspaniale działa, a jeszcze lepiej pracuje i bawi.

 

 

Zgłosiły chęć bycia domem tymczasowym, a jak jest w rzeczywistości?

Po rozmowie z Emilką już było dobrze! Wiedziały, że jest to dla nich właściwe miejsce, słusznie wybrały FKM .

Teraz czeka je rozmowa z Szefową, a ta ciągle zajęta! Pytają Emilkę czy tak zawsze bywa? Że kolejność jest odwrotna, dostały koty, wyprawkę, pracują już w Fundacji a nie znają Izy! Jak to tak? Dziwne i to bardzo!

-Spokojnie -trzyma rękę na pulsie Emmi -nauczcie się bycia z nami, Iza wie wszystko, ma rzetelne informacje, przyjdzie czas na spotkanie. Ma teraz inne zajęcia na głowie, najważniejsze są koty i prawidłowa praca. Jest lato, najgorszy czas dla Fundacji.

Jak z bajki zjawia się Agnieszka -mało, że kociara, fanka Fundacji, to jeszcze super fotografka i mieszka obok Kociej Mamy - jakoś tak dziwnie każdemu jest po drodze do Izy!

 

I dołączają co rusz nowe dziewczyny. Problemy rozwiązują się same, bo w grupie raźniej się pracuje, a i skala może być większa.

Bardzo szybko Renia poczuła fundacyjny grunt pod stopami, objęła wall Sympatyków na fejsie. Promuje FKM, adopcje, aukcje - przepadła jej nieśmiałość, chęć stania w cieniu. Renia już prym wiedzie, opowiada o pracy Fundacji, problemach, planach. Kolejna asystentka Szefowej - już nikt ich nie liczy.

 

A po godzinach, kiedy nie są w pracy, gdy nie sprzątają kuwet czy siedziby, Szefowa zaprasza na kolejny program, jaki od lat dla kącika Cztery Łapy Tv Toya nagrywa o Fundacji nasza Kamilka - jeszcze jedna kobieta żyjąca przy Fundacji. Przez te wszystkie lata bycia razem, zdążyła dzieci wychować, poznać Kocią Mamę od kuchni, z jej marzeniami, rozczarowaniami, zwycięstwami i upadkami. Jest z nami, bardzo pomaga, bo dzięki takim kobietom odważnym, które pokazują nowe sposoby działania, my mamy łatwiej.

 

Wpis: 9.09.2013