Kiedy prowadzę zajęcia edukacyjne, bardzo często zadaję obecnym na spotkaniu pytania: czy wiecie moi drodzy co to jest Fundacja i skąd się biorą w niej pieniądze? Czy wiecie na jakich zasadach funkcjonuje taka organizacja?

Kręcę non stop głową, zaprzeczam i wyjaśniam.

Otóż moi kochani, nikogo w Urzędzie czy też gminie nie obchodzi , że jakaś pani Milińska wymyśliła sobie formę na pomoc i opiekę nad kotami bezdomnymi i nazwała ją Fundacją Kocia Mama. To jest tylko i wyłącznie jej problem.

W Polsce każdy obywatel ma takie same prawa i obowiązki i jeśli ktoś chce zajmować się kotami, nikt mu tego nie zabroni, ale także nie może liczyć, że jego pomysły będą sponsorowane z ramienia urzędu, nie ma takiej możliwości.

Dlatego skoro Iza Milińska chce prowadzić fundację, sama musi zadbać o wszelkie kwestie finansowe. Bolesne stanowisko, ale prawdziwe i moim zdaniem jedynie słuszne.

Skoro praca oparta jest na wolontariacie i ludzkiej szczodrości, jeśli założenia, idee i cele są racjonalne i przynoszą realne efekty, to chętni do włączenia się pośrednio poprzez darowizny na pewno się znajdą, wszystko jest tylko kwestią czasu i skalą osiągnięć.

Jest w moim otoczeniu kilku przyjaciół, którzy nie lubią rozgłosu, wolą pomagać mi z ukrycia. Ten, który wspiera mnie od lat, nosi miano Świętego Mikołaja, gdyż przekazywał mi prezenty dla Fundacji w okresie tych najpiękniejszych Świąt.

Bardzo lubię jego pomysłowość, bo nie jestem w stanie przewidzieć, kiedy pojawi się w Polsce albo zadzwoni z wiadomością: słuchaj, niebawem będę szykuj się, pójdziemy na zakupy - jak ja lubię te teksty i jego karty kredytowe!

Kiedyś robiłam listę potrzeb, ale kiedy spełnił moje marzenia, zostajemy przy kupowaniu karmy, na to zawsze jest zapotrzebowanie w Kociej Mamie.

Kiedy siadamy do pogawędki, zawsze pyta:
- Jakie masz nowe pomysły? Co Ci chodzi po głowie? Na co się znowu odważysz?

Miło mi bardzo, że mogę Ci pomagać.
- Ja też jestem ogromnie wdzięczna, jeszcze byłoby cudniej gdybym mogła wyjawić kto to mnie tak od lat wspiera, zabiega o powodzenie FKM.
- O tym zapomnij! - zaraz się jeży - pamiętaj o naszej umowie!
- Trafił mi się sponsor-upór - narzekam, a raczej się droczę, bo ten schemat przerabiamy od lat. Taka była umowa, On pomaga, a ja nie ujawniam żadnych danych! Weź to traktuj jako kaprys darczyńcy - zawsze mi powtarza, a mnie raczej ten kaprys nie przeszkadza, bo za każdym razem dobrze się bawię, gdy piszę podziękowania za prezenty.