Szybko sprawnie skutecznie
Ania patrząc na mnie powiedziała:
- Ładnie wyglądasz, to dobrze!
Na moje uniesione w pytaniu brwi dodała:
- Dziś na spotkaniu obecna będzie moja była dyrektorka. Chciałabym, żeby zobaczyła, jak powinna wyglądać prawdziwa szefowa. Od niej ludzie uciekali mimo niezłych pensji, a do Ciebie lgną stadami, pracują za darmo i góry przenoszą. Cóż, trochę to dziwne zjawisko, drażni pewnie niejedną osobę.
- Wiesz, może i masz rację ale nie rozmyślałam nad tym. Szkoda mi na to czasu.
Stwierdzenie Ani wróciło do mnie jak bumerang, kiedy nagle trochę nerwowo zrobiło się w grupie i częściej niż zwykle musiałam sięgać, po argument, który zawsze stosuję ostatecznie. Chcąc zakończyć niepotrzebne spory i dyskusje nic nie prowadzące do stabilizacji i złagodzenia konfliktu, czasem mówię kategorycznie: Kończymy dalsze waśnie, bo zaraz nerwy stracę i się uruchomię, będzie żałować grupowo i każda oddzielnie! Zawsze wtedy następuje opamiętanie, zawieszenie broni, zaczyna się analiza sporu, który po odrzuceniu zbędnych emocji, okazuje się prosty do rozwiązania.
Po te argumenty sięgam tylko w ostateczności, kiedy obserwuję, że dziewczyny niepotrzebnie forsują swoje poglądy czy też racje, a nie są one ani słuszne ani zasadne. Czasem brniemy w ślepą uliczkę i trudno ocenić nam problem obiektywnie. Na szczęście magia autorytetu ma swoją moc!
Dorota jest ze mną od kilku lat. Przyszła pożyczyć łapkę chyba ze 4 lata temu, a kontakt otrzymała z lecznicy Żyrafa i została jak jedna z wielu.
Pamiętam zdziwienie Doroty, kiedy powiedziałam, że nie musi płacić za zabiegi kocic mieszkających na Rynku na Górniaku, ponieważ ja ureguluję, a raczej Fundacja.
- A co to jest za Fundacja? Nie znam takiej! To są ludzie, którzy prywatnie zakładają sobie towarzystwa? Coś takiego, ale fajnie!
Nie mogłam uwierzyć w jej zdumienie, że są jeszcze tacy ludzie! W porę ugryzłam się w język uznając, że jak na dziś, porcja zaaplikowanych wrażeń dziewczynie wystarczy!
- Mogę się zapisać do pani?
- Tak, pod warunkiem, że najpierw Ci opowiem jak działamy, a potem przestaniesz do mnie mówić ; proszę pani a zaczniesz zwracać się , jak inne dziewczyny do szefowej. Mam na imię Iza.
Dorota jest tak dobra, łagodna i wrażliwa, że chyba tylko ona jedna nigdy przez cały czas bycia ze mną nie doświadczyła słynnego temperamentu Szefowej. Są i wyjątki w tej Fundacji.
Teraz Dorota zgłasza problem.
Ktoś prosił o pomoc z bezdomnymi kotami przy ulicy Kuźnickiej.
- Iza jak ja mam się za tą interwencję zabrać?
Widzę obawę w oczach. Dorota jest sumienna i solidna, ale nie jest w stanie wyegzekwować od karmicieli aktywności, nie jest stanowcza ani wymagająca.
Z obawy, że rolę się odwrócą i biedna będzie biegać na skinienie opiekunów, mówię do niej:
- Dobrze, ja pojadę z Tobą na rekonesans, wszystko ułożę, zaplanuję, pogrożę palcem. Ty masz pomagać i nadzorować. Pamiętaj!
Widzę ulgę w oczach i uśmiech na buzi, po zdenerwowaniu już nie ma śladu, bardzo dobrze!
- Dorotka, ja będę pytać, ustalać zasady, a Ty tylko stoisz z boku i nic nie mówisz. Mina ma być tajemnicza!
- Tak jest!- odpowiada zadowolona.
Jedziemy na spotkanie.
Dzielnica domków jednorodzinnych. Obok pusty dom. Ktoś tam kiedyś żył, miał koty, umarł, zwierzaki zostały: 4 kocice i kocur.
Karmią wszyscy, to nie problem. Tylko już nie mają komu oddawać maluchów rodzących się każdej wiosny...
Koty łagodne, ale w stanie fatalnym, bure, brzydkie futra, ślady świerzbowca w uszach, wydęte brzuchy - efekt ciąży bądź robaczycy... Nie wiadomo co gorsze.
Tu trzeba działać i to szybko. Ustalamy datę zabiegów, zanim będzie za późno...
Dorota zabiera sprzęt do łapania i dziewczyny zaczynają.
Kocice złapane zostały wszystkie, każda była kotna!
W lecznicy założone zostały książeczki zdrowia, opiekunka będzie zabiegać o adopcję.
Kocur jeszcze cieszy się wolnością, ale mając na uwadze skuteczność Doroty, niebawem i on pojedzie na zabieg do lecznicy.
Brawo! Więcej takich akcji!
Wpis: 23.08.2013