Generalnie walczymy z bezdomnością. Od lat tłuczemy, jak mówi Anka-Prezesowa, ludziom do głowy hasło: "Bezdomny nie znaczy gorszy" i są ludzie, którzy biorą je sobie do serca, czasem nawet zbyt mocno. Jedni chcą udomawiać dzikie, inni rozmnażać choćby raz kotkę. Ilu kociarzy, tyle pomysłów na poprawę kociej rzeczywistości. My jednak jesteśmy od tego, by zachować umiar i rozsądek w tym dość specyficznym środowisku.

Takie historie zdarzają się na szczęście sporadycznie.

 

Ktoś kiedyś adoptował kociaka od wolontariuszki naszej Fundacji. Miał pecha, bo mały rudzielec odszedł na FIPa, a kolejne kocię zmarło na panleukopenię. Ale miłość do mruczących futer jest jak narkotyk i dlatego inne małe szczęśliwie zamieszkało w jego domu.
Kiedy poprzednie futrzaki chorowały, ten człowiek zawsze znajdywał wsparcie w FKM, ktoś go trzymał za rękę i dodawał otuchy. Takie zachowania bardzo się liczą, szczególnie wśród wrażliwych ludzi i zapadają głęboko w serce.

 

Te doświadczenia coś też zmieniły w jego zachowaniu, przykładem dziewcząt z Kociej Mamy zaczął dostrzegać i koty mieszkające obok ludzi. Karmił wolnożyjące kocię, ale coś go zaniepokoiło, bo zwierzę miało ewidentnie zbyt duży brzuch. Czy to oznaka ciąży czy robaczycy? Droga była prosta, skontaktował się z Fundacją. Renata-Prezesowa nie boi się kotów, umie je łapać, więc zgodziła się pomóc. Staramy się doceniać ludzką aktywność i troskę, zawsze to korzystniejsza sytuacja kiedy mamy wciąż nowych pomocników. 

Jaki jest finał? Niestety bardzo smutny: kot przeszedł za Tęczowy Most... Jak się okazało, miał FIPa.....

Na takie zakończenia podejmowanych interwencji nigdy nie jesteśmy przygotowane. Dobre jest jednak to, że kot się nie męczy, odszedł godnie w lecznicy, nie zdychał w cierpieniach w krzakach, przerażony, obolały, sam...

W ostatniej chwili swego życia miał koło siebie czułych ludzi i to jest chyba najważniejsze.

 

Wpis: 19.09.2014