Piękna trikolorka Dakota (6 m-cy) szuka spokojnego domu.      

Kotka bardzo powoli aklimatyzuje się w nowym otoczeniu, ale robi postępy.

Bawi się z innymi kotami, dorosłymi i z kociętami  wręcz się z nimi się przyjaźni, nadaje się do domu z np. samotnym kotem dla towarzystwa.

Kocia jest odrobaczona i dwukrotnie zaszczepiona, ma założoną książeczkę zdrowia. Jest czysta, zadbana i korzysta z kuwety.

Kotka wkrótce będzie wysterylizowana. Je suchą karmę i paszteciki, pije wodę.

Ta kotka trafiła do Fundacji Kocia Mama, bo ktoś chciał dla Niej dobrze.

Różne pomysły na los kota mają ludzie, często chyba nazbyt przesadnie patrzą na ich życie, trochę przez pryzmat własnych potrzeb, ograniczeń i lęków.

Dakota została powierzona FKM by poszukać jej domu, ale czy ta decyzja była dla Niej dobra?

Z perspektywy czasu śmiem wątpić. Znalazła się w trudnych adopcjach, nie dlatego, że była chora, kaleka czy powypadkowa. Wręcz przeciwnie, jest śliczną kotką, zdrową, zaszczepioną, po sterylizacji, ale totalne bezdotykową.

Toleruje wyłącznie towarzystwo innych kotów i sądzę, że bycie kotem wolno żyjącym byłoby dla Niej większym szczęściem. Cóż kiedy trafiła do domu tymczasowego warunki, opiekę i serce miała z najwyższej półki, ale mimo to była ciągle zdystansowana. Mijały miesiące...

 

Wreszcie znalazła się odpowiednia osoba, która postawiła sobie za cel stworzenie domu dla jakiejś  kociej biedy i to było wymarzoną szansą dla przepięknej Dakoty.

Kotka ma dom świadomy, inne koty do zabawy a ja mam nauczkę, by ostrożniej decydować o losach kotach. Bardziej brać pod uwagę rozsądek i to, co mówi mi serce niż argumenty ludzi, którzy jak uczy życie, niekoniecznie mają monopol na dobre pomysły.

 

Wpis: 28.03.2015